ผมเคยทำ sales assistant ในบริษัทญี่ปุ่นเล็กๆที่สุขุมวิท แต่ไม่ผ่านโปร เลยหนีไปสอนภาษาญี่ปุ่น(พาร์ทไทม์)ที่สถาบันสอนภาษาในห้างใกล้บ้าน ต่อมาไปได้งาน japanese coordinator ที่ห้างค้าปลีกญี่ปุ่นแถวหลักสี่ เพราะรู้ว่างานล่ามหนักและไม่เหมาะกับบุคลิกของตัวเอง(เป็นคนเงียบๆ พูดน้อย ไม่ชอบสุงสิงกับใคร)ก็พยายามเรียนรู้งาน(อยู่ญี่ปุ่นมา4ปี พึ่งเคยทำล่ามที่บริษัทนี้) พอเข้างานได้วันเดียวก็ได้ย้ายไปอยู่แผนกใหม่เลย(gm เป็นคนที่สัมภาษณ์ผมเอง)มีกันอยู่4คน แยกออกมาเป็นอีกห้องหนึ่ง เจ้านายและพี่ฝ่ายขายนิสัยดีมาก take care ดี แถมใจเย็นและเข้าใจเราอีกด้วย แต่ mc หญิงที่ตามมาด้วย เหมือนจะมีอคติกับเรามาก เพราะตอนเราล่ามงานแรกต้องไปกับเค้าแล้วเราแปลไม่ได้ ตื่นเต้นจนฟังไม่รู้เรื่อง ศัพท์เฉพาะเยอะจนติดสตั้น ตลอดการประชุม จนพวกเค้าต้องใช้อังกฤษคุยกันเองแทน พอเราไปขอโทษเค้ากลับบอกว่า "ไม่ต้องการคำขอโทษจากเรา" พอไปห้างใหญ่แถวชิดลม(วันเดียวกัน) รอบนี้gmไปด้วย เค้าให้โอกาสเราแปล แม้เราจะทำได้ไม่ค่อยดี จนเค้ามาแปลแทน ตั้งแต่นั้นเราก็พยายามมากขึ้นนะ แต่ดูเหมือนว่าตั้งแต่นั้นมา mc ก็เหมือนไม่ชอบเราเท่าไหร่(คงเป็นเพราะเราทำไม่ได้ดั่งใจเค้า)ชอบพูดว่าสอนงานเราแต่ก็แขวะเรามาตลอด แถมชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับล่ามแผนกอื่นอีก ล่าสุด ทางญี่ปุ่นส่งmanualงานมาให้แปล แต่กว่าจะได้นั่งทำจริงๆจังๆก็เย็นแล้ว(ติดอบรมพนง.) เนื่องจากยังไม่มีเมล์ในบริษัทของตัวเอง ประกอบกับเราเป็นคนคุยไม่เก่งเท่าไหร่ทางคนญี่ปุ่นจึงส่งข้อมูลงานมาให้ทางmcแทน(ภาษาอังกฤษ) เราเลยโดนต่อว่า ที่ไม่ตามงาน จะติก็ไม่ว่าหรอกเพราะเราก็ผิดจริงๆ แถมยังแขวะอีกว่า "เค้าให้เธอมาเป็นประสานงานนะ เธอต้องแปลให้ชั้น ไม่ใช่ให้เค้าส่งมาให้ฉัน" แถมยังพูดเหมือนงานที่เราทำไม่สำคัญ manual เนี่ยรายละเอียดมันเยอะนะโว้ย อย่างน้อยก็สามวัน แต่อยากให้เลิกแขวะสักทีเหอะ ไอ้ติเพื่อก่อ แต่ไม่มีเหตุผลรองรับเนี่ย ป.ล. ผมวางแผนไปต่อโทเอกที่ญี่ปุ่นอยู่ ตามความฝันเดิม ตอนนี้เครียดมากครับกลัวจะเสียงานรายได้ดีใกล้บ้านไป ใครมีข้อชี้แนะอะไรบ้างครับ

ช่วงเริ่มต้นก็เป็นแบบนี้ทั้งนั้นแหละค่ะ จากประสบการณ์พบว่าสิ่งที่ทำให้ผ่านมาได้คือ ความอดทน เวลา และฝึกฝน ค่ะ

ความอดทน >>> อดทนต่อแรงกดดันจากคนรอบข้าง จากตัวเอง เพราะเรารู้สึกว่าไม่เก่ง/ด้อย ความอดทนจึงเป็นอะไรที่ขาดไม่ได้ค่ะ
เวลา >>> จะเก่งขึ้นได้ก็ต้องใช้เวลาสั่งสมความรู้ประสบการณ์กันทั้งนั้น ให้เวลาตัวเองได้พยายามระยะนึง แล้วลองสังเกตดูว่าผลเป็นยังไง
ฝึกฝน >>> สิ่งที่พบเจอในการทำงานแต่ละวัน เอามาทบทวน อะไรที่เราไม่ได้ก็จดไว้ แล้วมาสืบค้นทีหลัง ศึกษาทบทวนฝึกฝนสม่ำเสมอ
เท่าที่รู้ ยังไม่เคยเห็นใครหมั่นพยายามฝึกฝนแล้วไม่เก่งเลยนะคะ

เรื่องคน ดีที่สุดคือ ปล่อยวาง ไม่สนใจ ไม่ให้ความสำคัญกับสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์ต่อชีวิตเราจะดีค่ะ
ให้เรื่องรายได้ดี+ใกล้บ้าน เป็นหนึ่งในแรงผลักดันให้เราพยายามต่อไปค่ะ

อย่างที่นาวโหลดคุงบอกไว้ ไม่ว่าใครๆ ก็มีผ่านช่วงเลวร้ายแรกๆของชีวิตการเป็นล่ามด้วยกันทั้งสิ้น ซึ่งจะผ่านมันให้ได้อย่างไรนั้นมีกระทู้ถาม-ตอบลักษณะนี้เยอะอยู่เหมือนกัน ลองค่อยๆ ไล่หาอ่านดูนะครับ

(กระทู้อ้างอิง : ประสบการณ์ชีวิตนายแมวปิ้ง http://towaiwai.com/index.php?topic=51661.0)

ทั้งนี้ที่เข้ามาตอบกระทู้นี้.. คืออยากทักคุณจขกท. แรงๆว่า "อย่าสับสนระหว่าง เป้าหมาย กับ วิธีการ"

ขอให้ถามตัวเองต่อดูให้ดีๆ ว่าเรียน ป.โท ป.เอกไปแล้ว จะเอาไปทำอะไรต่อ? เพราะผมไม่อยากให้ชีวิตคุณจบแบบหลายๆคนที่ผมเคยเจอว่ามีวุฒิมากมาย แต่ไม่รู้ว่าความฝันที่แท้จริงในชีวิตของตัวเองอยู่ตรงไหนกันแน่ (หรือคุณกำลังวิ่งตามความฝันของคนอื่นอยู่หรือเปล่า?)

มองกระจกที่บ้าน จ้องหน้าตัวเองให้ดีๆ แล้วถามกับตัวเองว่า "อีก 10 ปีข้างหน้าฉันอยากภาพในกระจกใบนี้สะท้อนมาเป็นอย่างไร" แล้วนั้นจะคือเป้าหมายความฝันที่แท้จริงของคุณครับ

คนสำเร็จเค้าจะยึดมั่นในเป้าหมาย แต่จะไม่ยึดมั่นในวิธีการ เพราะเชื่อว่าวิธีการย่อมเปลี่ยนได้ถ้ามีวิธีที่ดีกว่า